115 vs 60 και 46 vs 35 .Οι αριθμοί είναι πάντα αμείλικτοι «δικαστές»
Μέσα από το μοντέλο της «δήθεν» κοινωνικής διαβούλευσης μέσω του διαδικτύου, ανοίγει παράθυρο ... επιβαρύνσεων σε γενικευμένα εισοδήματα και ενάντια στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠαΣοΚ.
Αυτά παθαίνουμε όταν εμπιστευόμαστε μαθητευόμενους μάγους. Φόροι και πάλι ...Φόροι! Η εύκολη λύση !
Σίγουρα η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας μας χρειάζεται άμεση θεραπεία. Όμως αυτή δεν δύναται να επιτευχθεί μέσω των φοροεπιδρομών επί δικαίων και αδίκων.
Η εφαρμογή μιας αυστηρής πολιτικής περιστολής δαπανών, παράλληλα με μια ευρείας κλίμακας διαρθρωτική παρέμβαση για τη μείωση δαπανών και την αύξηση των τακτικών δημοσίων εσόδων είναι οι μόνες αναγκαίες επιλογές για να μειωθεί το διαρθρωτικό δημοσιονομικό έλλειμμα και να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της δημοσιονομικής μας διαχείρισης.
Κάτι αντίστοιχο φυσικά επαγγέλλεται και η κυβέρνηση . Με μια όμως θεμελιώδη διαφορά! Δεν το πράττει!
Η διαρθρωτική παρέμβαση για τη μείωση δαπανών είναι ένα μέγεθος που θα πρέπει να κινείται κάθετα στην οικονομία και όχι στον ,όποιο , οριζόντιο άξονα της.
Η περιστολή δαπανών θα πρέπει να ξεκινήσει από το ... «κεφάλι». Από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και τα μέλη της κυβέρνησης.
Θέλετε ένα πολύ απλό παράδειγμα ; Ο Πρωθυπουργός της χώρας μας κ. Γ.Παπανδρέου απασχολεί (για την εκτέλεση των καθηκόντων του) συνολικά 115 άτομα οι οποίοι φυσικά χρηματοδοτούνται από τον ασθενή κρατικό κορβανά.
Την ίδια ώρα ο νεοεκλεγείς - σύμφωνα με την Συνθήκη της Λισσαβόνας - πρόεδρος της ΕΕ κ. Βαν Ρομπάι θα έχει στην διάθεση του... 22 συμβούλους, 28 βοηθητικούς υπαλλήλους και 10 σωματοφύλακες. Σύνολο 60 άτομα !!!!
Φυσικά προκαλείται απορία και ...μελαγχολία για το μέλλον αυτού του τόπου όταν τους συγκρίνουμε με τα 115 άτομα που απασχολεί ο κ. Γ. Παπανδρέου!!!
Θέλετε και άλλο ενδεικτικό παράδειγμα;
Η συνέχεια στο politis-gr blog
Θηλιά στον καταναλωτή!
Η απάντηση του…. αφοπλιστική : «σταγόνα στον ωκεανό» ψάχνεις!
Τον θυμήθηκα τις τελευταίες ημέρες με την απεργία των ιδιοκτήτων φορτηγών Δημόσιας Χρήσης .
Πολλοί ομιλούν και πάλι περί ισχυρής συντεχνίας και πράγματι έτσι είναι.
Επί πολλά έτη η ελληνική Πολιτεία έχει δημιούργησε ένα μονοπώλιο που διαφεντεύει τη ζωή μας.
Οι αυξήσεις ορίζονται σε ετήσια βάση με υπουργική απόφαση και είναι στη διακριτική ευχέρεια των ιδιοκτητών φορτηγών να τις δεχθούν ή άλλως να θέσουν σε ομηρία ολόκληρη την κοινωνία.
Και αυτό γιατί είναι κλειστά επαγγέλματα που σημαίνει ότι μόνο ορισμένοι πολίτες της χώρας μας έχουν δικαίωμα να το εξασκούν .
Ο θεσμός του «κλειστού» επαγγέλματος πρέπει να εδραιώθηκε τη δεκαετία του '50 ή και πιο παλιά ακόμη, όταν οι όροι «δημοκρατική διαδικασία» ή «ελεύθερη αγορά» ήταν μάλλον θεωρητικές αναφορές.
Ο λόγος, για τον οποίο κάποια επαγγέλματα έγιναν «κλειστού» τύπου, ήταν απλός: την εποχή εκείνη, κανείς δεν ήθελε να δημιουργήσει επιχείρηση φορτηγού Δ.Χ., διότι υπήρχε ελάχιστη ζήτηση, άρα και περιορισμένο επιχειρηματικό ενδιαφέρον.
Χρειαζόταν, λοιπόν, για να αποκτήσει η Ελλάδα φορτηγά Δ.X., κάποιο κίνητρο από την Πολιτεία σχεδιασμένο ώστε να ωθήσει ορισμένους πολίτες προς αυτά τα επαγγέλματα.
Το κίνητρο ήταν ότι η «άδεια» θα δινόταν σε λίγους, εξασφαλίζοντας έτσι ότι, στο πλαίσιο της μεταπολεμικής ανάπτυξης της χώρας, τα επαγγέλματα αυτά θα γίνονταν πιο ενδιαφέροντα και κερδοφόρα.
Αποτέλεσμα, ο θεσμός του «κλειστού» επαγγέλματος.
Τα κίνητρα, λοιπόν όπως αναφέρει ο politis-gr, για τα «κλειστά» επαγγέλματα λειτούργησαν αποτελεσματικά την εποχή εκείνη, αλλά δεν αποσύρθηκαν όταν δεν ήταν πλέον απαραίτητα.